• 1
    futbolcunun herhangi bir kulüple adının çıkmasına müteakip taraftarın yükselerek 25 m euro’dan açılan kapı, ardından isminin çıktığı kulübün 7+2 gibi komik teklifi ile ufaktan gaz alma ve gelişme, yönetimin de sanki kafasına silah dayanmış gibi “başka teklif yok, gelende bu” deyip oyuncuyu 13/15 arasına bırakması ile kapanış. ardından taraftar götünü yırtığı ile kalıyor tabi.zaten 3/5 lik adamı başımızın gözümüzün sadakası olsun diye bedavaya veriyoruz.
  • 2
    galatasaray yönetimlerince becerilemeyen ama galatasaray taraftarınca da çok yanlış anlaşılan eylem.

    bizim yönetimler genelde futbolcu satışı konusunda sınıfta kalır. birkaç iyi örnek dışında tarihimizde genelde kötü örnekler vardır. bazen futbolcuları ederinden ucuza bazen de ederine olmasına karşın zamansız satar, sezonun kalanını yerini dolduramadan aç bitap geçiririz.

    fakat benim vurgulamak istediğim nokta işin taraftar kısmı. kim nasıl zehirlediyse bizim taraftarı, 15 milyon euro teklif gelen stoperini veya bek futbolcusunu satmamak için binbir motivasyon üretiyor. insanların bu kurda 15 milyon euronun ne demek olduğundan haberi vardır umarım…

    örneğin nelsson konusunda 25’ten bir euro aşağı satan haindir yorumları var. neden baba? adamı 7 milyon euro civarına almışım, diyelim ki planlamamı yapıp 15 milyon euroya sattım ve yerine 3 iyi futbolcu ekledim. ne var bunda şimdi? size bir işe girerken yüzde 100 kâr edeceksin deseler o işe balıklama dalmaz mısınız? borsada millet yüzde 10 kârla hisse satınca halay çekiyor. bu müşkülpesentliği anlamıyorum. marcao’yu sattık yerine üçte biri fiyatına abdülkerim aldık, 8-9 milyon euro da cebimizde kaldı veya yusuf demir gibi transferlere harcandı. marcao da birkaç aydır sakat malum. hani kazıklamışlardı bizi? taraftara kalsa yönetimi asıp kesiyorduk her yerde. monchi her aldığı topçuyu sanki 3 katı fiyatına satıyor. fiyaskolarına da bir bakalım bence.

    ben transfer işlerinde satış sonrası planlamaya bakıyorum. sen 2 birim fiyata aldığın sacha boey’i çift haneli bir rakam görünce satmak zorundasın. bizim bek topçusuna gelen bu teklifi reddedecek kadar şımarık bir mali tablomuz yok. devre arası değil sezon sonu verirsin o başka mesele. devre arası ille de satalım demiyorum elbette.

    şu an galatasaray’da makul ölçüde teklif gelen herkes satılabilir. satanlar da hain değil. yerine planlama yapamazlarsa o vakit kalkalım yerden yere vuralım, kabul. gürcü wonderkid kvaratşelya 10 milyon euroya gitti. bizim elimizde kvaratşelya gibi yıldız olsa 20 altına satan haindir muhabbetini anlardım da stoperin var, bekin var ve bu topçular da aşırı özel değiller. senden almazlar gider başkasından benzer kaliteyi bulurlar.

    şımarıklık yapacak futbolcumuz yok maalesef, keşke olsa da burada “x topçu 150 milyon len” diye takılsak. bizim ayaklarımız beklenti kısmında yere basmalı öncelikle.

    esas soru, bu gelen parayı nasıl maksimum verimde harcarım sorusu olmalı. sportif aklı iyi olan kulüpler bu satış işlerinden hep kârlı çıkarlar. biz her satışta matem havasına giriyoruz.
  • 3
    başarıdan kastın ne olduğuna göre değişir. misal boey sezon başı 1 milyon euro’ya yollansa “verdiğimizi kurtardık” denilip başarı sayılacaktı. ilk maçlar sonunda 8-9 milyon euro’lar konuşulurken herkes “yeniden deliye bağlamadan sat sat” modundaydı. o an bonservisi verilse yine başarılı denecekti. boey istikrarını koruyunca şimdi 16 milyon euro’luk teklife “yok 20 olmazsa olmaz, yok %50 de pay isteyelim” şımarıklığı türedi. düz 15 milyona verse yönetim muhtemelen topa tutulacak. halbuki 15 milyon euro’ya boey’i satmak türkiye futbol tarihinin en büyük başarılarından biri olur. çünkü türkiye gibi futbolun temposuz oynandığı, yatırımın ana ölçekte hücumcular ve plase olarak dos-stoper mevkiine yapıldığını düşünürsek, bek oyuncusunu premier lige aldığının 15 katına satmak kârın âlâsıdır.

    yeter ki sattığımız oyuncunun yerine ikamesini bulalım.
  • 4
    dünyanın market değeri en yüksek ilk 10 takımı zaten bizden oyuncu almıyor. biz market değerinde 70. sıradayız. aradaki 60 takımın yarısı donanım haber ölücüsü gibi takımlar. geriye kalanlardan en fazla 20 takım sayarız bizden bizi memnun ederek oyuncu alabilsin. bunların da hangisinde o sezon para var, hangisinin bizdeki oyuncuya ihtiyacı var bellidir. bu takımları araştırıp bizdekilerden başka hangi oyuncularla ilgileniyorlar ve kaç para verecekler öğrenip araya girebiliriz. "bizde benzeri daha ucuza var" deyip fiyat kırmak iyi bir yöntem olabilir. para hep aynı takımlar arasında dönüyor. dönen paradan pay almaya çalışıyoruz. biz satmak istemezsek bizden almaya kimse uğraşmaz. hiçbir scout da "ne pahasına olursa olsun nelsson'u boey'i almalıyız" diye rapor vermez. onların raporları bizim gibi ülkelerden oyuncu alacakları zaman hep ikirciklidir.
  • 5
    ancak kulübü bakkal işletir gibi yöneten bir zihniyet için oyuncu yalnızca bir kar aracı olarak görülebilir. 7'ye aldığın oyuncuya 15 verildi diye niye satmak zorunda olasın? o satılsın bu satılmasın özelinde demiyorum, bir futbolcuyu satarken dikkate alınacak bir sürü parametre var. futbolcu formdaysa, gelişimi sürüyorsa ve birden fazla talibi varsa o zaman tok satıcı olman gerekir. bu nedense bizim kulüp olarak sergilemekte başarılı olmadığımız bir tutum. umarım yeni yönetimle birlikte değişecek şeylerden biri olur.
  • 6
    galatasaray'ın satmayı beceremediği kadar futbolcusunun tutumu da önemli olan durum. sen tok satıcı pozisyonundayken topçun ben gideceğim diye senden önce takımla masaya oturursa ortada kalırsın. nelsson kardeşimiz gibi ben galatasaray'da gayet mutluyum diye açıklama yaparsa elinde kozun olur. umarım transfer taktiklerini iyi öğrenip uyanıklıkları biz iyi yaparız.
  • 7
    üstünden galatasaray yönetimlerine vurulmaya çalışılan konu.

    son zamanlarda çokça duymaya başladığımız klişe mesnetsiz laf şudur:
    “galatasaray futbolcu alırken başarılı ama satarken başarısız”.

    sanki kulüpte futbolcu satış mağazası var ama dükkanı geç açıyorlar, veya maillere/telefonlara/fakslara bakmıyorlar. sanki dükkanın önüne gelip koklayarak/elleyerek milyonlarca dolarlık futbolcu alacak avrupalı kulüpler, dükkan kapalı olunca geri dönüyor.
    almayı başaran neden satamasın? üstelik bu ekonomik krizde ve yüksek kurda?
    tanıtım yapamıyor deniyorsa eğer, artık dünyanın her yerinde mahalle maçlarına bile scout gönderiliyor, her bilgi ve video intetnette mevcut. veri bankalarında onbinlerce ismin bilgileri var. yapay zeka destekli programlar ve scoutlar dünyayı tarıyor. menajerler sabah akşam çalışıyor.

    şunu derseniz anlarım. “ bizim yöneticiler kulübe kural dışı para sokmak için uluslararaaı finansal oyunlar yapmıyor, kendi hibelerini dolaylı yoldan gelen bonservis rakamlarına yedirip kulübe sokmuyor“ diyorsanız, o zaman tamam. ama galatasaray hiç bir zaman böyle bir kulüp olmadı, olamaz.
    bu hareket sportif suç kapsamında bir risktir, galatasaray bunu yapmaz. başkaları bunu yapar, şike de yapar, teşvik de verir, doping de yapar, ama radara yakalandıklarında, çok şey kaybederler.

    galatasaray’ın ana amacı, sportif başarı (türk olmayan takımları yenmek) ve onunla gelen finansal istikrardır.

    futbolcu satışı ve kulüb karını ilk hedef yapıp başarılı olan başka bir galatasaraylı, rahmetli ilhan cavcav’dı. ama o da onu, gençlerbirliğinde yaptı.

    artık lütfen, basının pompaladığı şu “galatasaray futbolcu satışında başarısız” klişesini bırakalım.
    üstelikte altapıdan yetiştirip avrupa’ya en iyi satış yapabilen(arda, ozan, tugay vs..) iki takımdan biriyken (altınordu)
  • 8
    olmayan şeydir. bi türlü beceremiyoruz, olmuyor yani.

    en fazla oyuncumuza teklif gelirse, onu da koşa koşa satıyoruz. mustafa cengiz bu işin tavanını gördü zaten, arkasını planlamadan her gelen teklife oyuncu sattı. plansızlığın daniskasını yaşattı kulübe.

    mesela gomis’i sattık. süper satıştı, 33 yaşındaki adamdan para kazandık, harika. ama planımız olmadan yaptığı için eren derdiyok’la şampiyonlar ligi oynadık, sonra da 6 ay alternatif bulamayıp gidip burnumuzun dibinde kasımpaşa’da oynayan diagne için 13 milyon euro harcadık.

    ozan kabak, fernando reges, garry falan.

    teklif gelirse plansızca gönderdik yani sonuç olarak.

    oysa futbolcu piyasasında menajerlerle iş yapmak suç değildir. şike falan değildir bu. ha ffp’nin arkasından dolanmak için satıştan fazla rakam gösterirsen suç. ama futbolcunu satmak için kulübün menfaatleri doğrultusunda gayet de menajerlerle iş yapılır.

    sen 2 sene üst üste şampiyon olmuş takımdan belhanda, feghouli gibi oyuncuları gönderemezken, adam 8 senedir şampiyon olamayan takımdan 1 sene oynayan vedat muriqi’yi eljif elmas’ı, hiç oynatmadığı bruma’yı falan satıyor.

    oyuncu satmadan bu ekonomik döngüden çıkmak imkansız. ligden kazandığın para kuş kadar, yayın geliri yerlerde, biletini ürününü yerlere düşmüş tl cinsinden satıp futbolcuya euro kurunda ödeme yapıyorsun. başarı önemli, ama başarının kulübe mali olarak ciddi getiri yapacak tek kalemi oyuncu satışı.
  • 9
    bu yaz iki, bilemedin üç tane bonservisi yüksek şekilde olması gerekendir.

    (bkz: victor nelsson)
    (bkz: sacha boey)
    (bkz: nicolo zaniolo)

    mevzu hepsini aynı anda satmak değil, bunu herkes biliyor. avrupa'da hayallerin varsa tüm iyi futbolcularını aynı anda gönderemezsin. ama yaptığın harcamalara binaen bir yerde denge oluşturmalısın.

    bütün futbolcularımızı çok sevsek de, tok satıcı olarak gelen* iyi teklifleri değerlendirmek şart.
  • 11
    karlı satışlarımız aldıklarımız sakatlanınca veya tutmayınca yerlerine oynayanların iyi çıkması ve parlaması sayesinde oluyor. boey, mehmet topal, ozan kabak, arda turan gibi.

    n’diaye, bruma, burak yılmaz, fernando, gomis gibi satışlarımız ise aldığımız parayı çıkardığımız ama fazla kar etmediğimiz satışlardı. bunlardaki büyük karımız oyuncuların yüksek formundan yararlandığımız birkaç seneydi. bu transferlere de gayet başarılı diyebiliriz.

    lan bunları herkes biliyor niye bir daha söylüyorsun derseniz, ihtiyacın olan oyuncuyu alırken bonservisi pahalı diye, genç oyuncuyu oynatırken yetersiz diye korkmayın demek için.
  • 12
    düzgünce yapamadığımıza dair söylemler yıllardır süregelir. bu konuda ülkeye, kulübe ve ekonomiye uygun bir biçimde departmanlaşma gerektiği kanısındayım. büyük bir organizasyon gerekmiyor ama halihazırda başka bir görevi bulunan tek kişinin sırtlanabileceği bir yük olduğunu da düşünmüyorum. o yüzden yurtdışındaki diğer kulüplerin organizasyon yapılarına da bakarak temelde ihtiyaç olan şeyleri sağlayabilecek 3 kişiye gerek olduğu sonucuna vardım.

    1) oyuncu değerleme sorumlusu: hangi oyuncu ne zaman satılabilir, piyasa değeri nasıl artırılır, en uygun pazarlar neler? bu analizi yapar.

    2) kiralık oyuncu sorumlusu: kiralanacak oyuncuların gelişim takibini yapar. iyi ilişkili kulüplerle rotasyon oluşturur. akademi oyuncularının yol ayrımına geldiği zamanda onlar adına kulübe raporlama yapar.

    3) pazar araştırma sorumlusu: hedef ülkelerdeki kulüplerin ihtiyaçları, ekonomik durumları, yabancı oyuncu kotaları ve günlük transfer haberleri gibi bilgileri ve konuları takip ve analiz eder.

    bu departmanın normalde sportif direktöre bağlı olması ve scout ekibiyle beraber çalışması mantıklı ama bizdeki yapı biraz daha farklı olduğu için doğrudan transfer komitesiyle çalışması daha uygun olur.

    ayrıca elden geçici ya da kalıcı olarak çıkarılacak oyunculara dair tanıtıcı ve pazarlayıcı video klipler, istatistiki veriler hazırlama konularında da mutlaka çalışılmalı. taraftarlar da bu konuda kulübün çıkarları doğrultusunda bilinçlendirilmeli.

    ve son olarak belirtmeliyim ki yukarıda pazar araştırma sorumlusu olarak adlandırdığım kişinin de içinde bulunduğu bir uluslararası ilişkiler departmanı da kulüp içinde mutlaka bulunmalıdır. galatasaray gibi dünyanın her yerinde taraftarı olan ve yarıştığı tüm turnuvalarda kupa hedefi olan büyük bir camianın diğer ülkelerle olan ilişkilerini çok daha planlı, takvim içinde ve aktarılabilir olarak yürütmesi gerekiyor. bu birim; uluslararası işbirlikleri, prestijli organizasyonlar, halkla ilişkiler (pr) vb. birçok konuda daha aktif ve etkili olmamızı sağlayacaktır.
App Store'dan indirin Google Play'den alın