3 ekim 1973 galatasaray atletico madrid maçı

• 1

  şampiyon kulüpler kupası 1. tur ikinci maçı. normal süre ilk maç gibi golsüz bitmiş ama 116. dakikada yediğimiz golle 1-0 mağlup olarak kupaya veda etmişizdir.
  (bkz: 19 eylul 1973 atletico madrid galatasaray maci)
• 2

  önceki entrylerimde anlattığım üzere;
  
  üç yıl üst üste şampiyonluğumuzu çekemeyen çakaloğulları 1972-1973 sezonu biter bitmez bizleri 1980-1981 sezonuna kadar tam 7 sezon dolmabahçe'ye sürdüler. o nedenle bu maç ali sami yen yerine dolmabahçe de oynanmış maçtır.
  
  bu maçın en önemli tarihsel özelliği;
  hafta arası bir günde yapılmış olmasına rağmen fenerbahçe taraftarları'nın genellikle iş çıkışı elbiseleri ile ama bir kısmının da forma ve fenerbahçe bayrakları ile gelerek dolmabahçe'nin tıklım tıklım dolmasına neden oldukları ve galatasaray'ı bizden daha hararetli destekledikleri maç olmasıdır.
  
  bu maçta maç başlarken deniz tarafındaki kaleyi atletico madrid almıştı.
  
  zaten bu dolmabahçe maçlarında gökmen abi'nin vurduğu toplar denize daha az gitsin diye, hep biz deniz tarafında ki kaleyi rakibe verirdik. çünkü birinci yarıda usturuplu oynamaya çalışan gökmen abi ikinci yarıda mutlaka coşar ve topa dan-dun vurmaya başlardı. ne kadar vurursa vursun, ikinci yarıda tüm topları lunapark tarafındaki açık tribün yüksek olduğu için, o tribünde takılır kalırdı.
  
  şaka gibi gelebilir ama gökmen özdenak dolmabahçe de oynadığımız her sezonda en az 3 adet topu denize yollardı. o yüzden futbolculuk hayatı boyunca attığı gollerin yüzde 70'i kafa iledir ve bana göre futbolculuk hayatı boyunca kafa ile en çok gol atan futbolcudur. (sonradan bir kel zafer çıktı ama çabuk söndü)
  
  zaten maça tek santrafor gökmen özdenak ile çıkmıştık. uzatmalarda penaltılara yatmak isteyen galatasaray'a karşı, en sonunda temditin ikinci yarısında atletico madrid bulduğu bal bir gol ile maçı 1-0 kazandı. gökmen özdenak'ın tek başına mücadelesi de bir halta yaramadı.
  
  bir de zamanında şöyle bir başlık açıp, hakkında entry girmiştim.
  (bkz: eusebio bejarano/@zizonkovac)
  
  işte böyle bir futbolcuları vardı o zaman bu takımın, hala atletico madrid efsanesi olan.
• 3

  (bkz: şampiyon kulüpler kupası) 1.tur maçıdır.
• 4

  bu maç ile başlayan sürecin 1973-1974 sezonu sonunda atletico madrid, bayern munich ile final oynadı ve kıtalararası kupa'yı kazandı.
  
  umarım bu maçta başarısız gibi görünen galatasaray'ın o zamanki tüm olumsuz koşullara rağmen aslında ne kadar şanssız olduğu anlaşılabilmiştir.
• 5

  galatasaray ile atletico madrid arasında 37 yıl önce oynanan şampiyon kulüpler kupası eşleşmesinin kahramanı olan salcedo, ispanyol medyasına istanbul‘daki atmosferi anlattı.
  
  19 eylül 1973′de madrid’de 0-0 biten maçın rövanşında 3 ekim 1973′te luis aragones’li kadrosuyla istanbul’a gelen a.madrid oyuna sonradan giren salcedo’dan uzatmada attığı golle maçı 1-0 kazanmış ve turu geçmişti. salcedo’ya ali sami yen stadı’nın atmosferini soran ispanyol medyası “stad büyük değildi ancak baskıyı hissettik. türkler çok ateşliydi. hakemi de etkilemişlerdi” cevabını alırken, eski yıldızlarının maçın inönü stadı’nda oynandığını hatırlayamadığından haberleri yoktu.
• 6

  http://www.youtube.com/watch?v=9SrhLMdEJsM
• 7

  3.10.1973 inönü stadı. 15 gün önce ispanyol şampiyonu atletico madrid'le ispanya'da 0-0 berabere kalınmış maçın rövanşı. dönemin en büyük futbolcularının oynadığı ispanyol takımıyla yapılan ilk maça hezimet korkusuyla çıkılmış. estergon kalesi taktiğiyle oynanmış, 75 dakika bizim 18 de maç oynanmış, en büyük futbolcuları luis'in, tarık tarafından kırım kongo kenesi markajıyla ayağına top gelmemesi sağlanmış gol yemeden ve tabiki atamadan(pozisyon yok, kalecilerine gelen tek topu santradan gökmen kaleye atmıştı) istanbul'a dönülmüştü.
  
  inönü stadı tıklım tıklım, yeni açıktayız. aynı tarık( büyük maçların stoperi, o zamanın emre aşık'ı) aynı luis'e yapışmış adım attırmıyordu. maç 0-0 bitti. o zamanların en büyük skoruydu. şampiyon kulüpler kupası maçında ispanyol şampiyonu'na karşı iki maç golsüz kapanmış uzatmalara taşınmıştı. stadyumda korkudan tezahürat yapılamıyordu. uzatmanın ilk yarısıda kazasız belasız atlatılınca bayağı umutlanmıştık. penaltılar da elenirsek kader utansındı artık. bitime 5-6 dakika kala yeni açık tribünlerine doğru olan kaleye serbest vuruş kazandılar. topun başında luis vardı ve maalesef tarık iki maç toplamında luis'den ilk defa en az 9.15 metre mesafedeydi maalesef. yine de hatırlıyorum elinden daha doğrusu ayağından geleni yaptı olanca gücüyle sıçradı, top barajın, dolayısıyla tarık'ın saçlarını yalayarak yasin'in solundan doksana yapıştı. 45.000 kişi taş kesildi, gol olup olmadığı bile anlaşılmadı.
  
  elendik aslan gibi. bizi eleyen atletico madrid kızıl yıldız'la final oynadı ve kazandı. kıl payı bizi eleyen takım dönemin en büyük takımıydı. yaşları 40-50 dolaylarında olanlar ne hissettiğimi anlayabilirlar. bu maç, unutulan maçlarımızdan biriydi.
  
  not; luis bildiğimiz luis aragones'tir.